آلودگی شیمیایی ایستگاه فضایی بین‌المللی از زمین بیشتر است
تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۱۸۶۷۱
به نظر می‌رسد گرد و غبار ایستگاه فضایی بین‌المللی نسبت به گرد و غبار سطوح در ایالات متحده و اروپای غربی، مقدار بیشتری از مواد شیمیایی مضر را در خود دارد.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، غلظت آلاینده‌های شیمیایی بالقوه مضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) می‌تواند از غلظت گرد و غبار کف خانه‌ها در سراسر ایالات متحده و اروپای غربی بیشتر باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نتیجه‌گیری از اولین مطالعه این چنینی در نوع خود نشات گرفت که در آن گرد و غبار جمع‌آوری شده توسط سیستم فیلتر هوا در ایستگاه فضایی بررسی شد. یک روز نتایج این تحقیق می‌تواند به مهندسان کمک کند تا فضاپیماهایی را برای سفرهای طولانی مدت انسان به فضا طراحی کرده و بسازند.
استوارت هاراد(Stuart Harrad)، استاد دانشگاه بیرمنگام در بریتانیا و از دانشمندان این مطالعه می‌گوید: یافته‌های ما پیامدهایی برای ایستگاه‌ها و زیستگاه‌های فضایی آینده دارد که ممکن است بتوان در آنها بسیاری از منابع آلاینده را با انتخاب دقیق مواد در مراحل اولیه طراحی و ساخت حذف کرد.
گروهی که در پس این تحقیق حضور داشتند شامل چندین دانشمند دیگر از دانشگاه بیرمنگام و همچنین برخی از افراد وابسته به مرکز تحقیقات گلن ناسا بودند.
آنها با هم شناسایی کردند که سطوح آلاینده‌های آلی در غبار ایستگاه فضایی بین‌المللی به طور قابل‌توجهی بالاتر از میانگین سطوح متوسط چنین آلاینده‌هایی در گرد و غبار خانه‌ها در سراسر ایالات متحده و اروپای غربی است.
طیف بسیار گسترده‌ای از آلاینده‌ها وجود داشت. برای مثال، گروه دی فنیل اترهای پلی برومینه(PBDE) را شناسایی کردند که معمولا به عنوان یک ضدحریق در تجهیزات الکتریکی استفاده می‌شود. محققان بر این باورند که حضور این ماده شیمیایی می‌تواند نتیجه‌ی استفاده از مواد غیرآلی ضدحریق در ایستگاه فضایی، مانند آمونیوم دی هیدروژن فسفات، برای ساخت پارچه‌ها و تارهای ضدحریق باشد.
با این حال، هاراد اشاره کرد که غلظت دی فنیل اترهای پلی برومینه در نمونه‌های غبار ایستگاه فضایی بین‌المللی از نظر فنی در محدوده‌ی غلظت‌های گرد و غبار خانه‌ها در ایالات متحده قرار دارد.
او افزود: در حالی که غلظت آلاینده‌های آلی کشف شده در گرد و غبار از ایستگاه فضایی بین‌المللی اغلب از مقادیر متوسط موجود در خانه‌ها و سایر محیط‌های سرپوشیده در سراسر ایالات متحده و اروپای غربی فراتر می‌رود، سطوح این ترکیبات به طور کلی در محدوده موجود در زمین قرار دارند.
سایر بازدارنده‌های شعله به نام برم ضدحریق(BFRs) و استرهای ارگانوفسفات(OPEs) نیز در نمونه‌های غبار ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود داشتند. اینها در تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی، عایق ساختمان، پارچه مبلمان و فوم استفاده می‌شوند. برخی از استرهای ارگانوفسفات در حال حاضر توسط آژانس مواد شیمیایی اروپا در نظر گرفته شده‌اند تا محدود شوند زیرا ممکن است در سطوح بالا برای سلامت انسان سمی باشند.
این تیم همچنین هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای(PAHs) را که در سوخت‌های هیدروکربنی وجود دارند و با سوزاندن این سوخت‌ها آزاد می‌شوند، بی‌فنیل‌های پلی‌کلرینه(PCB) که در درزگیر ساختمان‌ها و پنجره‌ها استفاده می‌شوند، و مواد پرفلوئوروآلکیل(PFAS) که برای لکه‌گیری در پارچه‌ها استفاده می‌شوند را شناسایی کردند. پرفلوئوروآلکیل‌ها در برخی مناطق به دلیل اثرات منفی بالقوه آنها بر سلامت انسان محدود و حتی ممنوع شده‌اند. برخی از پرفلوئوروآلکیل‌ها در واقع سرطان‌زا برای انسان در نظر گرفته می‌شوند.
علاوه بر این، برخی از آلاینده‌های موجود در ایستگاه فضایی به عنوان آلاینده‌های آلی پایدار(POPs) در گروهی قرار دارند که می‌توانند در بافت‌های زنده تجمع کنند و همچنین به عنوان خطری برای سلامتی انسان شناخته شوند.
این گروه پیشنهاد کرد که بسیاری از این مواد شیمیایی شناسایی شده ممکن است از اقلام تجاری موجود از جمله پخش کننده‌های موسیقی، رایانه‌های لوحی، دستگاه‌های پزشکی و لباس‌هایی که خدمه ایستگاه فضای از زمین آورده‌اند، نشات بگیرند.
هوای در حال گردش در ایستگاه فضایی بین هشت تا ۱۰ بار در ساعت توسط سیستم فیلتراسیون ایستگاه فضایی تغییر می‌کند. اما در حالی که دانشمندان می‌دانند این فرآیند دی‌اکسید کربن و آلاینده‌های گازی را حذف می‌کند، مشخص نیست که چقدر در از بین بردن سایر مواد شیمیایی کارآمد است.
دانشمندان همچنین مطمئن نیستند که سطوح بالای تشعشعات یونیزه شده در فضا، که باعث زوال سریع مواد و تجزیه پلاستیک‌ها به میکروپلاستیک‌های موجود در هوا می‌شود، چگونه می‌تواند بر فراوانی این مواد در فضا تاثیر بگذارد.
در محیط ریزگرانشی ایستگاه فضایی بین‌المللی، جریان ذرات آلاینده عمدتا توسط سیستم‌های تهویه هدایت می‌شود. در نهایت، این ذرات یا راه خود را به سطوحی که در آن رسوب می‌کنند، پیدا می‌کنند یا به ورودی‌های هوا می‌رسند و در آنجا به عنوان زباله روی فیلترها جمع می‌شوند. این زباله‌ها باید با جاروبرقی تمیز شوند تا اطمینان حاصل شود که فیلترها با حداکثر کارایی فعالیت می‌کنند. سایر زباله‌هایی که به فیلترها راه پیدا می‌کنند از کابین فضاپیماها می‌آیند.
اما نکته مهم این است که کیسه‌های خلاء استفاده شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی با ذرات آلاینده پیشین در هوا در کنار سایر مواد مانند مو و پرز پر شده‌اند و این کیسه‌های خلاء بودند که تیم نمونه‌های گرد و غبار خود را برای تجزیه و تحلیل پیدا کرد که در نهایت به ما درک جدیدی از آلودگی‌های شیمیایی در ایستگاه فضایی بین‌المللی ارائه داد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: آلودگی شیمیایی ، ایستگاه فضایی بین المللی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: آلودگی شیمیایی ایستگاه فضایی بین المللی ایستگاه فضایی بین مواد شیمیایی آلاینده ها گرد و غبار خانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۱۸۶۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف خطر جدید میکروپلاستیک‌ها بر سلامت
نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مواد شیمیایی سمی اضافه شده به مواد پلاستیکی برای مقاوم کردن آنها در برابر شعله می‌توانند از راه پوست یعنی تماس با میکروپلاستیک‌ها وارد بدن شوند.
به گزارش ایسنا، این تحقیق اولین ارائه‌کننده شواهد تجربی است که نشان می‌دهد مواد شیمیایی موجود به‌عنوان افزودنی در میکروپلاستیک‌ها می‌توانند به عرق انسان نفوذ کنند و سپس از طریق پوست جذب جریان خون شوند.
بسیاری از مواد شیمیایی که به‌عنوان ضد حریق و نرم‌کننده‌ها استفاده می‌شوند، به‌دلیل شواهدی مبنی بر اثرات نامطلوب سلامتی ازجمله آسیب به کبد یا سیستم عصبی، سرطان و خطراتی برای سلامت باروری ممنوع شده‌اند، با این حال، این مواد شیمیایی هنوز در وسایل الکترونیکی قدیمی، مبلمان، فرش‌ها و مصالح ساختمانی در محیط وجود دارند.
در حالی که آسیب‌های ناشی از میکروپلاستیک‌ها به‌طور کامل شناخته نشده است، نگرانی فزاینده‌ای در مورد نقش آنها به‌عنوان کانال قرار گرفتن انسان در معرض مواد شیمیایی سمی وجود دارد.
یافته‌های تحقیق در مورد جذب مواد شیمیاییگروه تحقیقاتی در مطالعه‌ای که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که مواد شیمیایی از میکروپلاستیک‌ها در عرق انسان فروشسته می‌شود. نتایج تحقیق کنونی نیز نشان می‌دهد که این مواد شیمیایی می‌توانند از طریق عرق در سد پوستی، جذب بدن شوند.
این گروه در آزمایش‌های خود، از مدل‌های نوآورانه پوست سه بعدی انسان به‌عنوان جایگزینی برای حیوانات آزمایشگاهی و بافت‌های بریده شده انسانی استفاده کردند. این مدل‌ها طی دوره ۲۴ ساعته در معرض ۲ شکل متداول میکروپلاستیک حاوی دی‌فنیل اترهای پلی‌برومینه، یک گروه شیمیایی که اغلب برای پلاستیک ضد حریق استفاده می‌شود، قرار گرفتند.
نتایج و پیامدها برای سلامتینتایج نشان داد که 8 درصد از مواد شیمیایی در معرض پوست جذب می‌شوند و پوست هیدراته‌تر یا عرق‌آورتر سطوح بالاتری از مواد شیمیایی را جذب می‌کند. این تحقیق اولین شواهد تجربی را در مورد نحوه کمک کردن این فرآیند به سطوح مواد شیمیایی سمی موجود در بدن، ارائه می‌دهد.
دکتر اووکرویه آبافه، محقق این تحقیق از دانشگاه بیرمنگام انگلستان می‌گوید: میکروپلاستیک‌ها در همه جای محیط زیست وجود دارند و با این حال ما هنوز در مورد مشکلات سلامتی که می‌توانند ایجاد کنند، اطلاعات به نسبت کمی داریم.
نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهد که آنها به‌عنوان «حاملان» مواد شیمیایی مضر هستند که می‌توانند از طریق پوست وارد جریان خون ما شوند. این مواد شیمیایی پایدار هستند، بنابراین با قرار گرفتن مداوم یا منظم در معرض آنها، انباشتگی تدریجی وجود خواهد داشت تا جایی که شروع به ایجاد آسیب کنند.
دکتر محمد عبدالله، دانشیار علوم محیطی در دانشگاه بیرمنگام و محقق اصلی این طرح، بیان کرد: این یافته‌ها شواهد مهمی را برای نهادهای نظارتی و سیاست‌گذاران به منظور بهبود قوانین پیرامون میکروپلاستیک‌ها و محافظت از سلامت عمومی در برابر مواجهه مضر فراهم می‌کند.
پروفسور استوارت هاراد، یکی از محققان، افزود: این تحقیق گام مهمی در درک خطرات مواجهه با میکروپلاستیک‌ها برای سلامتی ماست. با تکیه بر نتایج، تحقیقات بیشتری برای درک کامل مسیرهای مختلف قرار گرفتن انسان در معرض میکروپلاستیک‌ها و چگونگی کاهش خطرات ناشی از این مواجهه مورد نیاز است.
این گروه قصد دارد در تحقیقات آینده، مسیرهای دیگری را که از طریق آنها میکروپلاستیک‌ها می‌توانند مسئول ورود مواد شیمیایی سمی به بدن باشند، از جمله استنشاق و بلع، بررسی کنند. این کار توسط فلوشیپ تحقیقاتی ماری کوری در برنامه تحقیقات و نوآوری افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا تامین می‌شود.
یافته‌های این تحقیق در Environment International منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند